Budowanie więzi Dziecko-Dziadkowie

Temat ważny, bo wiadomo, że wnuki potrzebują dziadków, a dziadkowie potrzebują wnuków. Wystarczy spojrzeć na własne życie- jak wyglądałoby nasze dzieciństwo bez ich obecności? Wspólne wycieczki, gotowanie, łowienie ryb w stawie, nauka tabliczki mnożenia, wygłupy i wiele, wiele więcej nasuwa mi się na myśl kiedy myślę o swoich dziadkach. To właśnie Oni, wolni od zajmowania się całym domem, nieobciążeni rodzicielską odpowiedzialnością mieli więcej czasu i z chęcią poświęcali go najmłodszemu pokoleniu. Uczyli tradycji, opowiadali o życiu i historii, której sami byli częścią. Jak zadbać o taką relację z dziadkami w przypadku własnych dzieci?

Niejeden z Was powie, że sprawa jest jasna- trzeba zapewnić kontakt dziecka z dziadkami, a rozwój prawidłowej relacji nastąpi samoistnie. Różnie to jednak bywa. Są dziadkowie, którzy od pierwszych chwil czują się w nowej roli jak ryba w wodzie. Bez oporu zajmują się dziećmi, wchodząc z nimi w wyjątkową interakcję. Zdarzają się też tacy, którzy dzień za dniem uczą się jak być najlepszym dziadkiem czy babcią. Obserwują rodziców, zwracają uwagę na potrzeby małego człowieka, aż w końcu samodzielnie przejmują część opieki. Obecnie żyjemy w zupełnie innych czasach i współczesna babcia, to kobieta w sile wieku, często pracująca zawodowo. Podobnie z dziadkiem, który zajmuje się pasją, dorabiając do emerytury. Do tego młodzi rodzice wyjeżdżają w pogoni za karierą poza rodzinne miasto. Często kontakty są więc znacznie utrudnione.

Kiedyś wszystko wyglądało zupełnie inaczej. Mniejszą wagę przykładano do pieniędzy i dóbr materialnych. Rodzina często mieszkała razem, a kiedy rodziło się dziecko, dziadkowie codziennie wspierali swoje dzieci i pomagali im wejść w nową rolę. Maluch właściwie wychowywał się w obecności dziadków. Od najmłodszych lat wiedział, że są to bliscy mu ludzie.

„Bóg nie mógł być wszędzie, więc stworzył babcię i dziadka”.

NIC NA SIŁĘ

Choć nie jestem ekspertem, mam swoje zdanie. Przede wszystkim, do niczego nie powinno się zmuszać i być zmuszanym. W tym przypadku postępować wbrew woli tych najmłodszych lub tych bardziej doświadczonych. Jeśli dziecko protestuje, nie chce zostać pod opieką babci, po co je nakłaniać? To dodatkowy stres, który może wzbudzić jeszcze większą niechęć i wiele negatywnych emocji. Dokładnie to samo może mieć miejsce w przypadku dziadków- nie każda babcia dobrze czuje się w roli niani. Czasem młodym rodzicom trudność sprawia zaakceptowanie faktu, że dziadkowie nie chcą pełnoetatowo zajmować się wnukami. Jednakże musimy pamiętać, że oni swoje dzieci już odchowali i powinniśmy umieć docenić każdą chwilę jaką poświęcają wnukom – gdyż to nie jest ich obowiązek a jedynie dobra wola. Dziadkowie mają prawo do własnego życia, nawet jeśli ich plany kolidują z oczekiwaniami dorosłych. Nie powinni oni zastępować rodziców, a rodzice nie mogę tego od nich wymagać. Zrozumienie, wyrozumiałość i wolność od konfliktów w rodzinie to fundament właściwej relacji między wnukami, a dziadkami.

DZIECIŃSTWO

Wspólne spędzanie czasu to radosne dzieciństwo dla wnuków, a dla dziadków możliwość czerpania pozytywnej energii z przebywania z nimi. Anielska cierpliwość, uśmiech na twarzy, rekwizyty do wspólnej zabawy i cały bagaż pomysłów, to właśnie to, co dzieci kochają najbardziej. Kiedy dziadkowie są z wnukami, są cali dla nich i wszystko inne pozostaje daleko w tyle. Potrafią wystrugać wędkę z drewna, opowiedzieć bajkę, odszukać stare sanki lub łyżwy- wszystko po to, by zapewnić najlepszą zabawę. Czas z dziadkami to niezapomniane chwile, które łączą oba pokolenia. To właśnie przez bycie razem dajemy możliwość przekazywania doświadczeń, prostej, życiowej wiedzy, takiej która później, w dorosłym życiu, okazuje się bezcenna. Tworzy się nierozerwalna więź, wspólny język, często niezrozumiały dla zapracowanych rodziców.

RODZINA
To dziadkowie kreują ciągłość rodzinnej historii. To oni wprowadzają wnuków w czasy swojej młodości, opowiadają o przeszłości i historii narodu. Przekazują wiedzę o dalekich krewnych, o ich życiu i napotkanych trudnościach. Ich opowieści w znaczący sposób wpływają na budowanie tożsamości młodego człowieka.
Do dzisiaj pamiętam opowieści dziadka o czasach II wojny światowej, o państwie polskim pod okupacją i przymusowej pracy dla narodu niemieckiego. To wiedza, która pozwala wyobrazić sobie historię, cofnąć się w czasie i spojrzeć na otaczający nas świat z innej strony. Bardzo często to właśnie dzięki dziadkom, dowiadujemy się jakim dzieckiem była nasza mama czy tato. O ich psikusach, wybrykach i jedynkach w szkole.
Wnuki stają się najwierniejszymi słuchaczami, a dziadkowi ich prawdziwym autorytetem. W końcu to oni to wszystko już przeżyli, są więc w oczach dziecka naprawdę mądrymi ludźmi. Na dobre i na złe, bo to właśnie wsparcie dziadków w trudnych sytuacjach jest niezastąpione.

Dziadkowie zapewniają ciągłość rodzinnej tradycji. Dbają o każdy szczegół podczas wigilijnej wieczerzy, sprawdzają czy wnuki do wielkanocnych koszyczków zapakowały wszystko co konieczne. To właśnie dzięki nim święta mają magiczną moc, stają się ulubionym i wyczekanym okresem w roku. Zapewniają szereg wyjątkowych wspomnień, do których wraca się z sentymentem po latach.

Jak widać, dla naszego dziecka relacje z dziadkami są bardzo istotne. Wsparcie, partnerstwo, przyjaźń i dialog- czyli to, co daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i miłości. Dziadkowie to świątynia spokoju, miejsce, gdzie chętnie się wraca w każdej sytuacji. Warto pielęgnować tę relację. A to właśnie my, rodzice, musimy dbać o więź wnuków z dziadkami, bo to również od nas zależy jak okażą im miłość i przywiązanie.